وقتي پشت سر پدرت از پله ها مي آیي پايين و مي بيني چقدر آهسته مي ره،
مي فهمي پير شده!
وقتي داره صورتش رو اصلاح مي کنه و دستش مي لرزه،
مي فهمي پير شده!
وقتي بعد غذا يه مشت دارو مي خوره،
… مي فهمي چقدر درد داره اما هيچ چي نمي گه…
و وقتي مي فهمي نصف موهاي سفيدش به خاطر غصه هاي توست،
اونجاست که آرزو میکنی ای کاش میتونستی ایهمه ایثار رو یه جوری جبران میکردی …
سکوت ایرانیان 